<-PollName->
در جنگ احد بسياري از رزمندگان اسلام، از جمله، حضرت حمزه عليه السلام به شهادت رسيدند. به طوري كه شايع شد كه شخص پيامبر صلي الله عليه و آله نيز شهيد شده اند.
زن هاي مدينه به سوي احد حركت كردند. فاطمه، دختر رسول خدا صلي الله عليه و آله نيز در ميان آنان بود. پس از آنكه دريافتند پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله سالم است به مدينه بازگشتند. رسول خدا صلي الله عليه و آله نيز با كمي فاصله به طرف مدينه حركت نمود. زنان بار ديگر گريه كنان به استقبال شتافتند. در اين وقت زينب دختر جحش محضر پيامبر گرامي رسيد. پيغمبر صلي الله عليه و آله فرمود:
- صبور و پايدار باش!
گفت:
- براي چه؟
فرمود:
- در مورد شهادت برادرت عبدالله.
گفت:
- شهادت براي او گوارا و مبارك باد!
فرمود:
- صبر كن!
گفت:
- براي چه؟
فرمود:
- درباره شهادت دايي ات حمزه عليه السلام.
گفت:
- همه از آن خداييم و به سوي او باز مي گرديم، مقام شهادت براي او مبارك باد!
پس از چند لحظه، دوباره پيامبر صلي الله عليه و آله رو به زينب كرد و اظهار فرمود:
- صبور باش!
گفت:
- ديگر براي چه؟
فرمود:
- به خاطر شهادت شوهرت مصعب بن عمير.
زينب تا اين جمله را شنيد با صداي بلند گريه كرد و به طور جانگدازي ناله سر داد. او در پاسخ كساني كه مي گفتند:
- چرا براي شوهرت چنين گريه مي كني؟
پاسخ داد:
- گريه ام براي شوهرم نيست، چرا كه او به فيض شهادت در ركاب پيامبر صلي الله عليه و آله رسيده، بلكه گريه ام براي يتيمان اوست، كه اگر سراغ پدر را بگيرند، چه جوابي به آنان بدهم؟
نظرات شما عزیزان: